Po poprzednim, bardzo obfitym w zdjęcia poście, czas na skromniejszą informację, o tym, co się dzierga i co się czyta. Znowu jestem o dzień spóżniona i na spotkanie u Maknety wpadam we czwartek.
Postanowiłam, że trzeba likwidować zakupione w zimie włóczki, i czas na trochę większe projekty. Po długich wahaniach postanowiłam tym razem dziergać sweter od dołu, minimalnie urozmaicając wzór kilkoma płaskimi warkoczami. Proces zapowiada się na dosyć długi, i już ciągnie mnie do dziergania jakiejś małej zabawki, co to bardzo szybko powstaje. Ale obiecałam sobie, że od szydełkowania na jakiś czas się wstrzymam. Zobaczymy, czy wytrwam w swoim postanowieniu.
Sweter, czyli pulower powstaje z dropsowej alpaki. Kolor jest z lekką nutą zieleni, czego na zdjęciu zupełnie nie widać.
Już od dłuższego czasu jestem przy tej samej książce "My topielcy" Carstena Jensena. Poradziła mi koleżanka blogowa, za co jestem jej bardzo wdzięczna. Opowieśc marynistyczna przenosi nas do duńskiego miasteczka portowego Marstal. W miasteczku wszystkich losy są zwiazane z morzem,bo morze to życie i śmierć tych ludzi, wszystkie drogi prowadzą do portu. Książka okazała się po mistrzowsku napisaną sagą ludzkich losów. Jest to powieść o dorastaniu i i dojrzewaniu, o starzeniu się i śmierci, o szkolnym kształceniu dzieci poprzez ciągłe bicie i hartowaniu charakterów na pokładach statków, o wojnie i o ciężkiej doli wdów.
"Błekit morza i biel żagli , to była "paleta" chłopiecej duszy. A słowo klucz brzmiało "marynarz".Równie dobrze mogło to byc słowo "mężczyzna", bo właśnie obietnica męskości popychała chłopców na morze.
Dlaczego kobieta zakochuje się w marynarzu? Dlatego, że jest z góry stracony, przywiazany do czegos odległego, nieosiągalnego i w zasadzie niepojętego równiez dla niego samego? Dlatego, że wypływa? Dlatego, że wraca do domu?
Ubożsi mieszkańcy Marstal nie pytali nawet , czy ich syn wypłynie na morze, czy nie. Należał do morza od dnia urodzenia. Istniało jedyne pytanie, jaką nazwę będzie nosił statek, na który chłopak zaokrętuje sie po raz pierwszy. Istniał tylko taki wybór."
Jeżeli macie chęć zajrzeć do domów duńskich marynarzy i na przełomie kilkudziesięciu lat śledzić ich losy i losy miasteczka Marstal, to bardzo zachęcam sięgnąć po tą grubą ( 800 stronic) książkę.
Serdecznie pozdrawiam wszystkich tu zaglądających, i bardzo się cieszę, że takich przybywa.